Metropol yaşamında bakış; bir gökdelenin tepesine tünemiş küçük bir figürün, kuşbakışı kenti görmesidir.

Günümüzde bürokrasi dev şirketlerle bireylerin hayatlarını giderek daha fazla egemenliği altına alıyor ve denetliyor. İnsanları yabancılaştıran ve yoksullaştıran makineleşmiş evlerin kişilerin özel dünyalarını iş dünyasına dönüştüren bir kentsel hayattan bahsediyoruz. GuyDebord, “çalışmaya son” (Gösteri Toplumu) söyleminde; Kapitalist çalışma düzeninin yaşamaya, düşünmeye, hayal kurmaya ve sanatsal yaratıma izin vermeyen mekanik bir yapıya karşılık geldiğini ifade eder. Debord kapitalist temsiller üzerinden kentin işleyişini; sanatın gündelik hayat içindeki etkin kullanımı aracığıyla farklı düzenlemeler oluşturarak bir “oyun” alanına dönüştürmeyi hayal eder.

Bir oyun kurmak...

“Gece Vardiyası” ile başlattığımız süreç de kuracağımız oyun ile düzensiz bir şehrin tıklım tıkışık, insana can sıkıntısı veren görüntülerini; tıpkı Debord’un ilk “Loverss” filmindeki gibi yani sessizliği anlatan, tamamen karanlık içerisinde ışıklı, neonlu, fosforlu, efektli bir biçimde ele almayı ve sonunda aydınlığın gösterimi ile sona erdirmeyi hedefliyor.

Bu bağlamda kenti bir oyun alanı gibi ele alıp dönüştürerek kamu mekânlarını toplumsallaşmaya elverişli hale getirmeyi hedefliyoruz. Yapıtlarda amaç, sanatçılar tarafından seçilen var olan gerçekliğin içinden, varoluş şekilleri ya da davranış modelleri kurmak, kenti bir oyun alanı gibi kendine mal ederek, onu dönüştürerek ve kentinde kendilerinle özel değil, çağlara toplumsal içeriklere göre evrilen bir oyun haline getirmektir.

Kullanacağımız filmlere özgü yeni “ışıklandırma” yöntemi ile geleceğimizi aydınlatacağız.

Overview of metropolitan life; A small figure perched on top of a skyscraper is a bird's eye view of the city.

Today, bureaucracy increasingly dominates and controls the lives of individuals and corporations. We are talking about an urban life that alienates and impoverishes people; a life of mechanical houses transforming private worlds into business worlds.

Guy Debord, in his “stop working” (The Society of the Spectacle) discourse; states that the capitalist working order corresponds to a mechanical structure that does not allow living, thinking, daydreaming and artistic creation.

Debord dreams the functioning of the city through capitalist representations; and through the effective use of art in daily life, creates different arrangements and transforms them into a “playground”.

Setting up a game...

The process we start with Night Shift sets up a game by which we aim to deal with the overcrowded (jampacked), depressive sights of the city, just as in Debord's first “Loverss” film; that is, in a way that depicts silence - all lights, neons, phosphorus and effects in complete darkness - ending it with the show of enlightenment.

In this context, we aim to render public spaces suitable for socialization by treating the city as a playground. In these works, the aim is to establish forms of existence or behavior models from the existing reality chosen by the artists, transforming the city and appropriating it as a playground, transforming it into a game that evolves according to social contents for ages, not peculiar to the artists themselves.

We will illuminate our future with the new “lighting” method specific to the films we use.

Küratör/Curator: Belma Ersu

Sanatçılar/Artist

Ahmet Güven, Asaf Erdemli, Aykut Öz, Ayşe Sibel Kedik, Bestami Gerekli, Beyza Boynudelik, Haydar Akdağ, Lidya Wassmutt, Okan Ercan, Ramazan Can, Sıla Uğurlu, Tanzer Arığ, Umut Reyhanlı, Umut Yalım

Tercüme Ahmet Güven